Władysław I Łokietek (ur. 1260 lub 1261, zm. 2 marca 1333 w Krakowie) – książę na Kujawach Brzeskich i Dobrzyniu 1267-1275 (pod opieką matki), udzielne rządy razem z braćmi 1275-1288, książę brzeski i sieradzki 1288-1300, książę sandomierski 1289-1292, 1292-1300 lennik Wacława II, regent w księstwie dobrzyńskim 1293-1295, książę łęczycki 1294-1300, książę wielkopolski i pomorski 1296-1300, na wygnaniu w latach 1300-1304, od 1304 w Wiślicy, od 1305 ponownie w Sandomierzu, Sieradzu, Łęczycy i Brześciu, od 1306 w Krakowie i zwierzchnictwo nad księstwami inowrocławskim i dobrzyńskim, 1306-1308/9 na Pomorzu, od 1314 w Wielkopolsce, od 1320 król polski, od 1327 zamiana Sieradza i Łęczycy na Inowrocław i Dobrzyń, w 1329 utrata ziemi dobrzyńskiej, w 1332 utrata Kujaw.

Politykę księcia krakowskiego w tej mierze aktywnie wspierał również kościół polski z arcybiskupem Borzysławem (następcą zmarłego w 1314 r. Jakuba Świnki) i biskupem kujawskim Gerwardem na czele. O sprawie koronacji zadecydowano ostatecznie podczas wiecu możnych i rycerstwa odbytego w dniach 20-23 czerwca 1318 r. w Sulejowie, gdzie przygotowano specjalną suplikę z prośbą do papieża. Do Rzymu z dokumentami wysłano biskupa włocławskiego Gerwarda. O pomyślnym załatwieniu zadecydowała z pewnością sprawa zamiany sposobu naliczania świętopietrza na korzystniejszy dla papiestwa. Zgoda została wydana przez papieża Jana XXII 20 sierpnia 1319 (choć nie wprost z uwagi na sprzeciw Luksemburgów). 20 stycznia 1320 w katedrze wawelskiej arcybiskup gnieźnieński Janisław koronował go na króla Polski. Miejsce koronacji zostało wybrane nieprzypadkowo, z jednej strony potwierdzało przeniesienie punktu ciężkości państwa z Wielkopolski do Małopolski, z drugiej stanowiło zabezpieczenie przed roszczeniami Luksemburgów przypisujących sobie prawa do spadku po Przemyśle II i Wacławie II.
Rok 1320 był ważny dla polityki Władysława Łokietka również z innych powodów. 14 kwietnia 1320 r. w Inowrocławiu, a następnie w Brześciu Kujawskim rozpoczął swoje obrady sąd papieski mający rozsądzić sprawę zaboru Pomorza Gdańskiego przez Krzyżaków. Proces ten zakończył się 9 lutego 1321 r. wyrokiem nakazującym Zakonowi zwrot zagarniętej ziemi oraz wypłatę ogromnego odszkodowania w wysokości 30000 grzywien. Niestety Krzyżacy nawet nie myśleli, by się temu wyrokowi podporządkować.
Wreszcie w 1320 r. nastąpił ślub córki Władysława Elżbiety z królem węgierskim Karolem Robertem, co ułatwiło Polsce nawiązanie stałego sojuszu z już wcześniej wypróbowanymi sojusznikami – Węgrami.